Foar ûndernimmers is it krijen fan finansjele feiligens heul wichtich. As jo in oerienkomst slute mei in oare partij, wolle jo derfoar soargje dat de wjergader syn kontraktuele betellingsferplichtingen neikomt. As jo finansiering leverje of ynvestearingen meitsje foar it foardiel fan in oare persoan, wolle jo ek in garânsje dat it bedrach dat jo hawwe levere úteinlik werombetelle wurde. Mei oare wurden, jo wolle finansjele feiligens krije. Finansjele feiligens krije soarget derfoar dat de jildsjitter in ûnderpân hat as hy fernimt dat syn eask net foltôge wurdt. D'r binne ferskate mooglikheden foar ûndernimmers en bedriuwen om finansjele feiligens te krijen. Yn dit artikel sille de ferskate oanspraaklikens, boarch, (memmebedriuw) garânsje, 403-deklaraasje, hypoteek en pân wurde besprutsen.
1. Ferskate oanspraaklikens
Yn it gefal fan ferskate oanspraaklikens, ek wol mienskiplike oanspraaklikens neamd, is d'r strikt sjoen gjin garânsje dy't wurdt útjûn, mar d'r is in ko-skuldeasker dy't ferantwurdlikens oannimt foar oare skuldeaskers. Ferskate oanspraaklikens is ûntliend oan artikel 6: 6 Nederlânsk Burgerlijk Wetboek. Foarbylden fan ferskate oanspraaklikens binnen bedriuwsferhâldingen binne de partners fan in partnerskip dy't serieus oanspraaklik binne foar de skulden fan it partnerskip as de direkteuren fan in juridyske entiteit dy't, ûnder bepaalde omstannichheden, persoanlik oanspraaklik kin steld wurde foar de skulden fan it bedriuw. Ferskate oanspraaklikens wurdt faak fêstlein as feiligens yn in oerienkomst tusken partijen. De thumbregel is dat, as in prestaasje dy't ûntstiet út in oerienkomst troch twa of mear skuldeaskers te tankjen is, se elk ynsette foar in lykweardich oandiel. Se kinne dêrom allinich ferplicht wurde har eigen diel fan 'e oerienkomst te ferfoljen. Ferskate oanspraaklikens is lykwols in útsûndering op dizze regel. Yn it gefal fan ferskate oanspraaklikens is d'r in prestaasje dy't moat wurde útfierd troch twa as mear skuldeaskers, mar wêr't elke skuldeasker yndividueel kin wurde hâlden om de folsleine foarstelling út te fieren. De skuldeasker hat rjocht op ynfolling fan 'e heule oerienkomst fan elke skuldeasker. Dêrom kin de skuldeasker kieze hokker fan 'e skuldeaskers hy wol oanpakke en kin dan it folsleine ferskuldige bedrach easkje fan dizze iene skuldeasker. As ien skuldeasker it heule bedrach betellet, binne de meidebiteuren de skuldeasker neat mear skuldich.
1.1 Rjocht fan regearing
De skuldeaskers binne yntern oanspraaklik foar inoar te beteljen, sadat de skuld dy't troch ien skuldeasker waard betelle moat wurde regele tusken alle skuldeaskers. Dit hjit it rjocht fan regearing. It regsferkear is it rjocht fan in skuldeasker om werom te freegjen wat hy hat betelle foar in oar dy't oanspraaklik is. As in skuldeasker apart oanspraaklik is foar it beteljen fan in skuld en hy de folsleine skuld betellet, krijt hy it rjocht om dizze skuld werom te krijen fan syn meidebiteuren.
As in skuldeasker net langer oanspraaklik wêze wol foar de finansiering dy't hy tegearre mei oare skuldeaskers is oangien, kin hy de skuldeasker skriftlik fersykje him te ûntslaan fan 'e ferskate oanspraaklikens. In foarbyld hjirfan is de situaasje wêryn in skuldeasker in mienskiplike lienoerienkomst hat oangien mei in partner, mar wol it bedriuw ferlitte. Yn dit gefal moat in skriftlike ûntslach fan ferskate oanspraaklikens altyd wurde opsteld troch de skuldeasker; in mûnlinge tasizzing fan jo meiskulden dat se de skulden sille betelje is net genôch. As jo meidebiteuren dizze mûnlinge oerienkomst net kinne of net neikomme, kin de skuldeasker noch de folsleine skuld fan jo easkje.
1.2. Fereaske fan ynstimming
De houlik as registrearre partner fan 'e skuldeasker dy't apart oanspraaklik is, wurdt beskerme troch de wet. Neffens artikel 1:88 paragraaf 1 sub c Nederlânsk Boargerlik Wetboek freget in echtgenoat tastimming fan 'e oare echtgenoat om kontrakten oan te sluten dy't him binend binne as heul oanspraaklik mei-skuldeasker, oars dan yn' e normale saaklike aktiviteiten fan in bedriuw. Dit is de saneamde eask fan ynstimming. Dit artikel is fan doel om echtpearen te beskermjen tsjin juridyske aksjes dy't in grut finansjeel risiko kinne meibringe. As in skuldeasker in ko-debiteur apart oanspraaklik hâldt foar de heule claim, kin dit ek gefolgen hawwe foar de spouse fan 'e co-debiteur. D'r is lykwols in útsûndering op dizze fereaske fan ynstimming. Neffens artikel 1:88 paragraaf 5 Nederlânsk Boargerlik Wetboek is ynstimming net nedich as de direkteur fan in bedriuw mei in iepenbier bedriuw mei in beheinde oanspraaklikens of in partikuliere bedriuw mei in beheinde oanspraaklikens (Dutch NV en BV) in oerienkomst sleat, wylst dizze direkteur, allinich of tegearre is mei syn ko-direkteuren, eigner fan 'e mearderheid fan' e oandielen en as de oerienkomst waard sletten út namme fan 'e normale saaklike aktiviteiten fan it bedriuw. Hjiryn binne d'r twa easken dy't moatte wurde foldien: de direkteur is direkteur-direkteur en mearderheidsaandielhâlder of is eigner fan in mearderheid fan 'e oandielen tegearre mei syn ko-direkteuren en de oerienkomst waard sletten út namme fan' e normale saaklike aktiviteiten fan it bedriuw. As oan dizze easken net beide wurdt foldien, is de eask fan tastimming fan tapassing.
2. Escrow
As in partij befeiliging fereasket dat in monetêre eask wurdt betelle, kin dizze feiligens ek wurde levere troch escrow. [1] Escrow is ûntliend oan artikel 7: 850 Nederlânsk Boargerlik Wetboek. Wy sprekke fan escrow as in tredde partij him ferplichtet oan in creditor foar in tasizzing dy't in oare partij (de haadskuldeasker) moat folbringe. Dit wurdt dien troch in escrow-oerienkomst te sluten. De tredde partij dy't feiligens leveret, wurdt de garânsje neamd. De garânsje nimt in ferplichting oan tsjin 'e skuldeasker fan' e haadskuldeasker. De garânsje aksepteart dêrom gjin oanspraaklikens foar in eigen skuld, mar foar de skuld fan in oare partij en stelt persoanlik feiligens foar de betelling fan dizze skuld. De garânsje is oanspraaklik mei syn heule aktiva. In escrow kin wurde ôfpraat foar ferfolling fan ferplichtingen dy't al besteane, mar ek foar de ferfolling fan takomstige ferplichtingen. Neffens artikel 7: 851 paragraaf 2 Nederlânsk Boargerlik Wetboek moatte dizze takomstige ferplichtingen genôch te bepalen wêze op it momint dat de boarch wurdt ôfsletten. As de haadskuldeasker syn ferplichtingen dy't binne ôflaat fan 'e oerienkomst net kinne neikomme, kin de skuldeasker de garânsje oansprekke om dizze ferplichtingen te ferfoljen. Neffens artikel 7: 851 Nederlânsk Boargerlik Wetboek is de ûntsluting ôfhinklik fan 'e ferplichting fan' e skuldeasker foar hokker doel de ûntsluting waard sluten. Dêrom hâldt de escrow op te bestean as de skuldeasker syn ferplichtingen hat neikommen fan 'e haadakkoart.
In skuldeasker kin de garânsje net gewoan oansprekke om de skuld te beteljen. Dit komt om't it saneamde prinsipe fan subsidiariteit in rol spilet by escrow. Dit betsjut dat de skuldeasker net fuortendaliks in berop kin dwaan op de garânsje foar betelling. Alderearst kin de garânsje net oanspraaklik steld wurde foar betelling foardat de haadskuldeasker is mislearre yn 'e ferfolling fan syn ferplichtingen. Dit is ûntliend oan artikel 7: 855 Burgerlijk Wetboek. Dit betsjut dat in garânsje allinich oanspraaklik kin steld wurde troch de skuldeasker neidat de skuldeasker earst de haadskuldeasker hat oansprutsen. De skuldeasker moat alles nedich hawwe dien om fêst te stellen dat de skuldeasker, foar wa't de garânsje him hat ynsette, syn betellingsferplichting net hat folbrocht. Yn alle gefallen moat de skuldeasker in melding fan standert stjoere nei de haadskuldeasker. Allinich as de haadskuldeasker noch net foldocht oan 'e betellingsferplichting nei ûntfangst fan dizze melding fan standert, kin de skuldeasker in berop dwaan op de garânsje om betelling te krijen. De garânsje hat lykwols ek de mooglikheid om himsels te ferdigenjen tsjin 'e eask fan' e skuldeasker. Foar dit doel hat hy deselde ferdigeningswurken ta syn beskikking dy't de haadskuldeasker hat, lykas skorsing, remission as in berop op non-konformiteit. Dit is ûntliend oan artikel 7: 852 Nederlânsk Burgerlijk Wetboek.
2.1 Rjocht fan regearing
In garânsje dy't de skuld fan in skuldeasker betellet, kin dit bedrach weromfange fan 'e skuldner. It regsrjocht jildt dêrom ek foar escrow. By ûntsluting jildt in spesjale foarm fan it regsrjocht, nammentlik subrogaasje. De haadregel is dat in claim ophâldt te bestean as de claim wurdt betelle. Subrogaasje is lykwols in útsûndering op dizze regel. By subrogaasje wurdt in claim oerdroegen oan in oare eigner. Yn dit gefal betellet in oare partij dan de skuldeasker de eask fan 'e skuldeasker. Yn boarch wurdt de eask betelle troch in tredde partij, nammentlik de garânsje. Troch de skuld te beteljen is de eask op 'e skuldner lykwols net ferlern, wurdt bus oerdroegen fan' e skuldeasker nei de garânsje dy't de skuld betelle. Nei betelling fan 'e skuld kin de garânsje dêrom it bedrach weromhelje fan' e skuldeasker foar wa't hy in ûntslutingsoerienkomst hat. Subrogaasje is allinich mooglik yn gefallen dy't wurde regele troch de wet. Subrogaasje oangeande escrow is mooglik op basis fan artikel 7: 866 Nederlânsk Burgerlijk Wetboek jo. artikel 6:10 Nederlânsk Boargerlik Wetboek.
2.2 saaklike en privee escrow
D'r is in ferskil tusken saaklike en privee escrow. Business escrow is in escrow dat wurdt sluten yn 'e oefening fan in berop of bedriuw, privee escrow is in escrow dy't wurdt sluten bûten de oefening fan in berop of bedriuw. Sawol in juridyske entiteit as in natuerlike persoan kinne in escrow-oerienkomst slute. Foarbylden hjirfan binne it holdingbedriuw dat in escrow-oerienkomst slút mei de bank foar de finansiering fan har dochterûndernimming en de âlders dy't in escrow-oerienkomst slute om derfoar te soargjen dat de betelling fan it hypoteekbelang troch har bern wurdt dien oan 'e bank. In escrow hoecht net altyd te sluten út namme fan in bank, it is ek mooglik om escrow-ôfspraken mei oare krediteuren oan te gean.
Meastentiids is it dúdlik oft in bedriuw as in privee escrow waard sluten. As in bedriuw in ûntslutingsoerienkomst oangiet, wurdt in saaklike ûntsluting sletten. As in natuerlike persoan in ûntslutingsoerienkomst oangiet, is d'r yn 't algemien in privee escrow sletten. Dûbelsinnigens kin lykwols foarkomme as in direkteur fan in bedriuw mei in iepenbiere beheinde oanspraaklikens as in partikulier bedriuw mei beheinde oanspraaklikens in escrow-oerienkomst slút út namme fan de juridyske entiteit. Kêst 7: 857 Nederlânsk Boargerlik Wetboek hâldt yn wat wurdt bedoeld mei privee escrow: it sluten fan in escrow troch in natuerlike persoan dy't net hat hannele yn 'e útoefening fan syn berop, noch foar de normale praktyk fan in bedriuw mei iepenbier beheinde oanspraaklikens of priveepartij mei beheinde oanspraaklikens bedriuw. De garânsje moat ek de direkteur fan it bedriuw wêze en, allinich as mei syn ko-direkteuren, de mearderheid fan 'e oandielen hawwe. D'r binne twa kritearia dy't wichtich binne:
- de garânsje is de bestjoersdirekteur en mearderheid oandielhâlder of is eigner fan 'e mearderheid fan' e oandielen tegearre mei syn ko-direkteuren;
- de escrow wurdt ôfsletten út namme fan 'e normale saaklike aktiviteiten fan it bedriuw.
Yn 'e praktyk is d'r faaks in bestjoersdirekteur / mearderheidsaandeelhâlder dy't in ûntslutingsoerienkomst slút. De bestjoersdirekteur / oandielhâlder fan mearderheid bepaalt it belied fan it bedriuw en sil in persoanlik belang hawwe foar de escrow foar syn bedriuw, om't it mooglik kin wêze dat de bank gjin finansiering wol leverje sûnder in escrow-oerienkomst te sluten. Derneist moat de ûntslutingsoerienkomst, sletten troch de direkteur / mearderheids oandielhâlder, ek binne sluten foar it doel fan normale saaklike aktiviteiten. Dit is lykwols oars foar elke situaasje en de wet definieart de term 'normale saaklike aktiviteiten' net. Om te beoardieljen oft in escrow wurdt sluten foar it doel fan normale saaklike aktiviteiten, moatte de omstannichheden fan 'e saak wurde ûndersocht. As oan beide kritearia wurdt foldien, wurdt in saaklike escrow konkludearre. As de direkteur dy't de ûntsluting konkludeart net de bestjoerder / mearderheidsaandeelhâlder is as de ûntsluting net waard sluten foar it doel fan normale saaklike aktiviteiten, wurdt in privee ûntsluting konkludearre.
Oanfoljende regels jilde foar privee escrow. De wet biedt beskerming foar de houlik as registrearre partner fan 'e partikuliere garânsje. De eask fan ynstimming is nammentlik ek fan tapassing op privee escrow. Neffens artikel 1:88 paragraaf 1 sub c Nederlânsk Boargerlik wetboek hat in echtgenoat ynstimming nedich fan 'e oare echtgenoat om in oerienkomst oan te gean dy't him as garânsje foarstelt. De tastimming fan 'e echtgenoat fan' e garânsje is dêrom nedich foar it oangean fan in jildige privee escrow-oerienkomst. Artikel 1:88 paragraaf 5 Nederlânsk Boargerlik Wetboek hâldt lykwols yn dat dizze ynstimming net nedich is as de ûntsluting wurdt sluten troch in saaklike garânsje. De beskerming fan 'e echtgenoat fan' e garânsje jildt dêrom allinich foar partikuliere escrow-ôfspraken.
3. Garandearje
In garânsje is in oare mooglikheid om feiligens te krijen dat in claim wurdt betelle. In garânsje is in persoanlik befeiligingsrjocht, wêr't in tredde partij in ûnôfhinklike ferplichting oannimt om in tasizzing te foltôgjen tusken de skuldeasker en de skuldeasker. In garânsje hâldt dêrom yn dat in tredde partij de ferfolling fan 'e ferplichtingen fan' e skuldeasker garandeart. De garânsje ûndernimt de skuld te beteljen as de skuldeasker net kin of wol betelje. [2] De garânsje wurdt net regele troch de wet, mar in garânsje wurdt sletten yn in oerienkomst tusken partijen.
3.1. Accessoire garânsje
In ferskil kin makke wurde tusken twa foarmen fan garânsjes om feiligens te krijen; de accessoire garânsje en de abstrakte garânsje. In bybeheargarânsje is ôfhinklik fan 'e relaasje tusken de skuldeasker en de skuldeasker. Op it earste gesicht is de garânsje foar aksessoires heul ferlykber mei de escrow. It ferskil is lykwols dat de garânsje oangeande in accessoire garânsje him net ynset foar deselde prestaasje as de haadskuldeasker, mar foar in persoanlike ferplichting mei in oare kontekst. In ienfâldich foarbyld hjirfan is as de garânsje himsels ynsette om tomaten oan 'e skuldeasker te leverjen, as de skuldeasker syn ferplichting net foltôget om ierappels te leverjen. Yn dit gefal is de ynhâld fan 'e ferplichting fan' e garânsje oars as de ynhâld fan 'e ferplichting fan' e skuldeasker. Dit docht lykwols net ôf fan it feit dat d'r in grutte affiliaasje is tusken de twa ferplichtingen. De aksessoarânsje is ekstra oan 'e relaasje tusken de skuldeasker en de skuldeasker. Boppedat sil de accessoire garânsje faak de funksje hawwe fan in feiligensnet; allinich as de haadskuldeasker syn ferplichtingen net neikomt, wurdt de garânsje oproppen syn tasizzing út te fieren.
Hoewol de garânsje net eksplisyt wurdt neamd yn 'e wet, ferwiist artikel 7: 863 Nederlânsk wetlik ymplisyt ymplisyt nei de garânsje foar aksessoires. Neffens dit artikel binne de bepalingen oangeande partikuliere ûntsluting ek fan tapassing op ôfspraken wêr't in persoan him ynset foar in bepaalde tsjinst yn it gefal dat in tredde partij net foldocht oan in bepaalde ferplichting mei in oare ynhâld tsjin 'e skuldeasker. De bepalingen oangeande partikuliere ûntsluting binne dêrom ek fan tapassing op 'e garânsje foar aksessoires dy't wurdt sluten troch in privee persoan.
3.2 Abstrakte garânsje
Neist de aksjegarânsje kenne wy ek de finansjele feiligens fan 'e abstrakte garânsje. Oars as de garânsje foar aksessoires is de abstrakte garânsje in ûnôfhinklike ynset fan 'e garânsje foar de skuldeasker. Dizze garânsje is ûnpartidich fan 'e ûnderlizzende relaasje tusken de skuldeasker en de skuldeasker. Yn it gefal fan in abstrakte garânsje ferplichtet de garânsje him ta in unôfhinklike ferplichting om in prestaasje foar de skuldeasker út te fieren, ûnder bepaalde betingsten. Dizze prestaasje is net bûn oan 'e ûnderlizzende oerienkomst tusken de skuldeasker en de skuldeasker. It bekendste foarbyld fan 'e abstrakte garânsje is de bankgarânsje.
As in abstrakte garânsje wurdt sluten, kin de garânsje gjin ferdigening oproppe fan 'e ûnderlizzende relaasje. As de betingsten foar de garânsje binne foldien, kin de garânsje de betelling net foarkomme. Dit komt om't de garânsje ûntstiet út in aparte oerienkomst tusken de skuldeasker en de garânsje. Dit betsjut dat de skuldeasker fuortendaliks de garânsje kin oansprekke, sûnder in meidieling fan standert te stjoeren nei de skuldeasker. Troch in garânsje te sluten, krijt de skuldeasker dêrom in hege mjitte fan wissigens dat de skuld oan him wurdt betelle. Derneist hat in garânsje gjin regsferkear. Partijen kinne lykwols beskermjende maatregels opnimme yn 'e garânsjeakkoart. De juridyske effekten fan in abstrakte garânsje binne net ôflaat fan wetlike regeljouwing, mar kinne wurde ynfold troch de partijen sels. Hoewol de garânsje gjin rjocht hat om werom te reikjen ûnder de wet, kin hy sels soargje foar herstelmiddelen. In tsjingarânsje kin bygelyks wurde sluten mei de skuldeasker of kin in akte fan skeafergoeding wurde opsteld.
3.3 Garânsje foar memmebedriuw
Yn bedriuwswet wurdt in memmebedriuw garânsje faaks sluten. In memmebedriuwgarânsje hâldt yn dat in memmebedriuw him ferplichtet oan 'e ferplichtingen fan in dochterûndernimming fan deselde groep as de dochterûndernimming sels dizze ferplichtingen net of net kin neikomme. Fansels kin dizze garânsje allinich wurde oerienkommen mei bedriuwen dy't diel útmeitsje fan in groep as holdingbedriuw. Yn prinsipe is in groepsgarânsje in abstrakte garânsje. Normaal is d'r lykwols gjin konsept 'earst beteljen, dan praat', wêrby't de garânsje de skuld fuortendaliks betellet sûnder ynhâldlik te kontrolearjen oft d'r in easklike eask bestiet tsjin de skuldeasker. De reden hjirfoar is dat de skuldeasker de dochterûndernimming is fan 'e garânsje; de garânsje sil earst wolle kontrolearje as d'r wier in easkbere eask is. Dochs kin in 'earste betelling, dan prate' konstruksje wurde boud yn in garânsjeakkoart. Nei alle gedachten kinne partijen de garânsje strukturearje neffens har eigen winsken. De partijen moatte ek bepale oft de garânsje allinich in betellingsgarânsje omfettet of as de garânsje ek oare ferplichtingen moat dekke, en is dêrom in prestaasjegarânsje. De omfang, doer en betingsten fan 'e garânsje wurde ek bepaald troch de partijen sels. In memmebedriuwgarânsje kin in oplossing leverje as de dochterûndernimming fallyt giet, mar allinich as it memmebedriuw net tegearre mei har dochterûndernimmingen ynstoart.
4. 403-ferklearring
Binnen in groep bedriuwen wurdt ek faak in saneamde 403-ferklearring útjûn. Dizze ferklearring is ôflaat fan artikel 2: 403 Nederlânsk Burgerlijk Wetboek. Troch it útjaan fan in 403-ferklearring binne de dochterûndernimmingen dy't ta de groep hearre frijsteld fan it opstellen en publisearjen fan aparte jierrekken. Ynstee wurdt in konsolidearre jierrekken opsteld. Dit is it jierrekken fan it memmebedriuw, wêryn alle resultaten fan de dochterûndernimmingen binne opnommen. De eftergrûn fan it konsolidearre jierrekken is dat alle dochterûndernimmingen, hoewol faak relatyf selsstannich wurkje, úteinlik falle ûnder it behear en tafersjoch fan it memmebedriuw. In 403-ferklearring is in unilaterale juridyske hanneling, wêrút in ûnôfhinklike tasizzing ûntstiet foar it memmebedriuw. Dit betsjuttet dat de 403-ferklearring in net-accessoire ferplichting is. In 403-ferklearring wurdt net allinich útjûn troch grutte ynternasjonale groepen; lytse groepen, bygelyks besteande út twa partikuliere bedriuwen mei beheinde oanspraaklikens, kinne ek gebrûk meitsje fan in 403-ferklearring. In 403-ferklearring moat wurde registrearre binnen it Hannelsregister fan 'e Keamer fan Keaphannel. Dizze ferklearring jout oan hokker skulden fan 'e dochterûndernimming wurde dekt troch it memmebedriuw en fan hokker datum.
De oare kant fan 'e 403-ferklearring is dat it memmebedriuw mei dizze ferklearring ferklearret dat it ferantwurdlik is foar de ferplichtingen fan har dochterûndernimmingen. It memmebedriuw is dan ek oanspraaklik foar de skulden dy't ûntsteane út juridyske hannelingen fan 'e dochterûndernimmingen. Dizze ferskate oanspraaklikens hâldt yn dat in skuldeasker fan 'e dochterûndernimming wêrfoar in 403-ferklearring waard útjûn, kin kieze hokker juridyske entiteit hy wol oanpakke foar ferfolling fan syn eask: de dochterûndernimming wêrmei't hy de primêre oerienkomst hat sletten as it memmebedriuw dat in 403-ferklearring. Mei dizze ferskate oanspraaklikens wurdt de skuldeasker kompenseare foar it gebrek oan ynsjoch yn 'e finansjele posysje fan' e dochterûndernimming dy't syn tsjinpartij is. Wylst de niisneamde finansjele weardepapieren allinich oanspraaklikens hawwe tsjin 'e tsjinpartij mei wa't it kontrakt wurdt sluten, skept de 403-ferklearring oanspraaklikens tsjin alle skuldeaskers fan' e dochterûndernimmingen. D'r kinne mear skuldeaskers wêze dy't it memmebedriuw kinne oansprekke foar it útfieren fan har easken. De potensjele oanspraaklikens dy't ûntliend is oan 'e 403-ferklearring is dêrom substansjeel. In neidiel hjirfan is dat in 403-ferklearring de hiele groep kin beynfloedzje as in dochterûndernimming finansjele problemen krijt. As in dochterûndernimming fallyt giet, kin de heule groep ynstoarte.
4.1 Werhelling fan in 403-ferklearring
It is mooglik dat in memmebedriuw net langer oanspraaklik wol te wêzen foar de skulden as har dochterûndernimmingen. Dit kin it gefal wêze as it memmebedriuw de dochterûndernimming wol ferkeapje. Om in 403-ferklearring yn te lûken, moat de proseduere folgje út artikel 2: 404 Nederlânsk Burgerlijk Wetboek wurde folge. Dizze proseduere bestiet út twa eleminten. Alderearst moat de 403-ferklearring ynlutsen wurde. In ferklearring fan ynlûking moat wurde ôfset by it Hannelsregister fan 'e Keamer fan Keaphannel. Dizze ferklearring fan ynlûking hâldt yn dat it memmebedriuw net langer oanspraaklik is foar skulden fan 'e dochterûndernimming dy't ûntsteane nei't de ferklearring fan ynlûking is útjûn. Neffens artikel 2: 404 paragraaf 2 Nederlânsk Boargerlik Wetboek sil it memmebedriuw lykwols oanspraaklik bliuwe foar skulden dy't fuortkomme út juridyske hannelingen dy't waarden sluten foardat de 403-ferklearring waard ynlutsen. Ferantwurdlikens bliuwt dêrom bestean foar skulden dy't ûntsteane út ôfspraken dy't waarden sluten nei it útjaan fan 'e 403-ferklearring, mar foardat de ferklearring fan ynlûking waard útjûn. Dit is om de skuldeasker te beskermjen, dy't miskien in oerienkomst mei de wissigens fan 'e 403-ferklearring yn' t sin hat.
It is lykwols mooglik oanspraaklikens te beëinigjen oangeande dizze juridyske hannelingen yn it ferline. Om dit te dwaan, moat in ekstra proseduere wurde folge út artikel 2: 404 lid 3 Nederlânsk Boargerlik Wetboek. Ferskate betingsten jilde yn dizze proseduere:
- de dochterûndernimming mei net langer diel útmeitsje fan 'e groep;
- in meidieling oer de bedoeling om de 403-ferklearring te beëindigjen moat teminsten twa moanne foar ynspeksje west hawwe by de Keamer fan Keaphannel;
- teminsten twa moanne moat passeare sûnt de oankundiging yn in lanlike krante dat de meidieling fan beëiniging beskikber is foar ynspeksje.
Derneist hawwe skuldeaskers noch de opsje om tsjin 'e bedoeling te wêzen om de 403-ferklearring te beëindigjen. De 403-ferklearring kin allinich beëindige wurde as gjin of gjin tydlike opposysje is yntsjinne of as in yntsjinne opposysje troch in rjochter ûnjildich is ferklearre. Allinich as de betingsten foar sawol ynlûking as beëindiging fan 'e 403-ferklearring binne foldien, is it memmebedriuw net langer apart oanspraaklik foar alle skulden fan' e dochterûndernimming. It is wichtich dat dizze ynlûking en beëindiging foarsichtich wurde útfierd; as de ynlûking of beëindiging net goed is útfierd, kin in memmebedriuw sels oanspraaklik steld wurde foar skulden fan in dochterûndernimming dy't jierren lyn is ferkocht.
5. Hypoteek en pân
Finansjele feiligens kin ek wurde krigen troch in hypoteek of pân te stiftsjen. Hoewol dizze foarmen fan finansjele feiligens sterk op inoar lykje, binne d'r ferskate ferskillen.
5.1. Hypoteek
In hypoteek is in finansjele feiligens dy't partijen kinne bepale. In hypoteek hâldt yn dat ien partij in liening leveret oan in oare partij. Ferfolgens sil in hypoteek wurde bepaald om finansjele feiligens te krijen oangeande it werombeteljen fan dizze liening. In hypoteek is in eigendomsrjocht dat kin wurde fêstlein oangeande eigendom fan 'e skuldeasker. As de skuldeasker syn liening net kin werombetelje, kin de skuldeasker it eigendom opeaskje om syn eask te ferfoljen. It bekendste foarbyld fan in hypoteek is fansels de hûseigner dy't mei de bank oerienkomt dat de bank him in liening sil jaan en dan syn hûs brûkt as feiligens foar werombetelling fan 'e liening. Dit betsjuttet lykwols net dat in hypoteek allinich kin wurde oprjochte fia de bank. Oare bedriuwen en partikulieren kinne ek in hypoteek slute. De terminology yn hypoteken kin betiizjend wêze. Yn normale spraak leveret in partij, bygelyks in bank, in hypoteek oan in oare partij. Fanút juridysk perspektyf is de liening lykwols de hypoteekoanbieder, wylst de partij dy't de liening ferliend is de hypoteekhâlder is. De bank is dan ek de hypoteekhâlder en de persoan dy't in hûs keapje wol is de hypoteekoanbieder.
Karakteristyk foar in hypoteek is dat in hypoteek net kin wurde sluten op elk pân; neffens artikel 3: 227 Nederlânsk Boargerlik wetboek kin in hypoteek allinich wurde fêstlein op registrearre eigendom. As registrearre eigendom wurdt ferkocht, moat dizze oerdracht wurde registrearre yn 'e iepenbiere registers. Pas nei dizze registraasje wurdt it registrearre besit eigentlik krigen troch de keaper. Foarbylden fan registrearre eigendom binne lân, huzen, boaten en fleantugen. In auto is gjin registrearre pân. Fierder kin in hypoteek allinich wurde fêststeld foar it foardiel fan 'in genôch te bepalen eask'. Dit is ûntliend oan artikel 3: 231 Nederlânsk Burgerlijk Wetboek. Dit betsjuttet dat it dúdlik moat wêze oangeande hokker oanspraak de hypoteek is oprjochte. As in skuldeasker twa oanspraken hat op in skuldeasker, moat it dúdlik wêze mei hokker fan dizze twa oanspraken it hypoteekrjocht is ferliend. Boppedat bliuwt de eigner fan it pân wêrfan in hypoteek wurdt oprjochte de eigner; it eigendom giet net oer nei de oprjochting fan in hypoteekrjocht. In hypoteek wurdt altyd oprjochte troch it útjaan fan in notariële akte.
As de skuldeasker syn betellingsferplichtingen net neikomt, kin de skuldeasker syn hypoteekrjocht útoefenje troch it pân te ferkeapjen wêrfan de hypoteek waard oprjochte. Hjirfoar is gjin rjochtbankbeslút nedich. Dit wurdt direkte eksekúsje neamd en ûntliend oan artikel 3: 268 Nederlânsk Burgerlijk Wetboek. It is wichtich om yn gedachten te hâlden dat de krediteur it pân allinich kin ferkeapje om syn eask te ferfoljen; hy kin it pân miskien net oanpasse. Dit ferbod wurdt eksplisyt neamd yn artikel 3: 235 Nederlânsk Burgerlijk Wetboek. In wichtich skaaimerk fan 'e hypoteek is dat de hypoteekhâlder foarrang hat boppe oare skuldeaskers dy't it pân opeaskje wolle om har oanspraken te ferfoljen. Dit is neffens artikel 3: 227 Nederlânsk Burgerlijk Wetboek. Tidens in fallissemint hoecht de hypoteekhâlder de oare skuldeaskers net te beskôgjen, mar kin syn hypoteekrjocht gewoan útoefenje. Hy is de earste skuldeasker dy't syn eask kin folbringe mei de winsten út 'e ferkeap fan it registrearre pân.
5.2. Pân
In feiligensrjocht dat te fergelykjen is mei de hypoteek is de pân. Yn tsjinstelling ta de hypoteek kin in pân net fêstlein wurde op ûnreplik guod. In pân kin lykwols wurde fêstlein op praktysk alle oare eigendommen, lykas roerende guod, rjochten op drager as oarder en sels op it brûkbere fan sa'n eigendom of rjocht. Dit betsjut dat in pân kin wurde fêstlein op beide auto's en op bedraggen te ûntfangen fan skuldeaskers. In skuldeasker stelt in pân yn om feiligens te krijen dat in eask wurdt betelle. In oerienkomst sil wurde sluten tusken de skuldeasker (de pânhâlder) en de skuldeasker (de pânferliener). As de skuldeasker syn betellingsferplichtingen net neikomt, hat de skuldeasker it rjocht om it pân te ferkeapjen en syn eask te foltôgjen mei de winst dêrfan. As de skuldeasker syn betellingsferplichtingen net neikomt, kin de skuldeasker it pân direkt ferkeapje. Neffens artikel 3: 248 Nederlânsk Boargerlik Wetboek is hjirfoar gjin rjochtbankbepaling nedich, wat betsjut dat direkte eksekúsje fan tapassing is. Fergelykber mei de hypoteek is it de skuldeasker net tastien it pân ta te passen waans namme it pânrjocht wurdt ferliend; hy mei it eigendom allinich ferkeapje en syn claim ferfolje mei de winst. Dit is ûntliend oan artikel 3: 235 Nederlânsk Burgerlijk Wetboek. Yn prinsipe hat in skuldeasker dy't in pânrjocht hat foarrang boppe oare skuldeaskers yn gefal fan fallisemint of opskorting fan betelling. It kin lykwols skele of in besitepân as in ûnbekende pân is sluten.
5.2.1 Besitlike pân en ûnbekende pân
In besitlike pân wurdt sletten as it pân 'ûnder de kontrôle komt fan de pânhâlder as in tredde partij'. Dit is ûntliend oan artikel 3: 236 Nederlânsk Burgerlijk Wetboek. Dit betsjut dat it taseine eigendom wurdt oerdroegen oan de skuldeasker; de krediteur hat eins it pân yn syn besit yn 'e perioade dat de pân oanhâldt. In besitlike pân wurdt oprjochte troch it guod ûnder kontrôle te krijen fan 'e skuldeasker. De skuldeasker moat soargje foar it pân en mooglik ûnderhâld fiere. Dizze ûnderhâldskosten moatte wurde fergoede troch de skuldeasker.
Njonken de besitepân hawwe wy ek de ûnbekende pân, dy't ek in net-besitepand neamd wurdt. Dit is neffens artikel 3: 237 Nederlânsk Burgerlijk Wetboek. As in ûnbekende pân wurdt oprjochte, wurdt it pân net ûnder kontrôle brocht fan 'e skuldeasker, mar wurdt in akte opsteld dat in ûnbekende pân wurdt oprjochte wurdt opsteld. Dit kin in notariële akte wêze as in privee akte. In privee akte moat lykwols wurde registrearre by de notaris as by de belestingautoriteit. Unbekende beloften wurde faak brûkt troch bedriuwen dy't in pân op in masine wolle fêststelle. As de masine yn it besit fan 'e skuldeasker soe wurde brocht, soe it bedriuw syn saaklike aktiviteiten net kinne útfiere.
In besitlike pân genereart in sterker feiligensrjocht dan in ûnbekende pân. As in besitepân is oprjochte, hat de skuldeasker it eigendom al yn syn besit. Dit is net it gefal as in ûnbekende belofte wurdt oprjochte. Yn dat gefal moat de skuldeasker de skuldeasker oertsjûgje it pân oer te jaan. As de skuldeasker dit wegeret, kin it sels nedich wêze om oerdracht fan it guod fia rjochtbank ôf te twingen. It ferskil tusken in besitepân en in ûnbekende pân spilet ek in rol yn fallissemint en ophinging fan betelling. Lykas al besprutsen hat de skuldeasker it rjocht fan direkte útfiering; hy kin it pân direkt ferkeapje om syn eask te foltôgjen. Pânhâlders hawwe ek foarrang boppe oare skuldeaskers binnen it fallisemint. D'r is lykwols in ferskil tusken in besitepân en in ûnbekende pân. Hâlders fan in besitepân hawwe ek foarrang boppe de belestingautoriteiten as de skuldeasker fallyt giet. Hâlders fan in ûnbekende pân hawwe gjin foarrang boppe de belestingautoriteiten; it rjocht fan 'e belestingautoriteiten oerhearsket boppe it rjocht fan' e hâlder fan 'e ûnbekende pân by fallisemint fan' e skuldeasker. In besitepân biedt dêrom mear feiligens by fallisemint dan in ûnbekende pân.
6. Konklúzje
It boppesteande betsjuttet dat d'r ferskate manieren binne om finansjele feiligens te krijen: ferskate oanspraaklikens, boarch, (memmebedriuw) garânsje, 403-ferklearring, hypoteek en pân. Yn prinsipe wurde dizze weardepapieren altyd bepaald yn in oerienkomst. Guon finansjele wissichheden kinne op in formulierfrije manier wurde struktureare, neffens de winsken fan 'e partijen sels, wylst oare finansjele wissichheden ûnderwerp binne fan wetlike bepalingen. As resultaat hawwe de ferskate foarmen fan finansjele feiligens allegear foardielen en neidielen. Dit jildt sawol foar de partij dy't befeiliging fereasket as de partij dy't feiligens leveret. Guon finansjele weardepapieren biede de krediteur mear beskerming dan oare, mar kinne mei oare neidielen komme. Ofhinklik fan 'e situaasje kin in passende foarm fan finansjele feiligens wurde sluten tusken partijen.
[1] Escrow wurdt faaks garânsje neamd. Under Nederlânske wet binne d'r lykwols twa foarmen fan finansjele feiligens dy't oersette nei garânsje yn it Ingelsk. Om dit artikel begryplik te hâlden sil de term escrow wurde brûkt foar dizze bysûndere finansjele feiligens.
[2] De term 'garânsje' wurdt neamd sawol yn boarch as yn 'e garânsje. De betsjutting fan dizze term is lykwols ôfhinklik fan it belutsen feiligensrjocht.