It nije amendemint op de Wet op Tafersjoch op Trustoffices en it oanbieden fan domicile plus
De ôfrûne jierren is de Nederlânske trustsektor in tige regulearre sektor wurden. Trustkantoaren yn Nederlân binne ûnder strikt tafersjoch. De reden hjirfoar is dat de regulator úteinlik hat begrepen en realisearre dat trustburo's in grut risiko binne om belutsen te wurden by it wytwaskjen fan jild of it fieren fan saken mei frauduleuze partijen. Om tafersjochhâlders te kinnen tafersjoch te hâlden en de sektor te regeljen, is de Dutch Trust office Supervis Act (Wtt) yn 2004 yn wurking kaam. Op basis fan dizze wet moatte trustkantoren oan ferskate easken foldwaan om te kinne fiere har aktiviteiten. Koartlyn waard noch in oare amendemint oan 'e Wtt oannaam, dy't yn wurking kaam op 1 jannewaris 2019. Dit wetsy amendemint hâldt ûnder oare yn dat de definysje fan provider fan domicilie neffens de Wtt breder wurden is. As gefolch fan dit amendemint falle mear ynstellingen binnen it berik fan 'e Wtt, dy't grutte gefolgen kinne hawwe foar dizze ynstellingen. Yn dit artikel sil wurde útlein wat it amendemint fan 'e Wtt behellet mei betrekking tot it leverjen fan domicilie en wat de praktyske gefolgen fan it amendemint binne yn dit gebiet.
1. De eftergrûn fan it tafersjochakte Dutch Trust office
In trustburo is in juridyske entiteit, bedriuw as natuerlike persoan dy't, profesjoneel as kommersjeel, ien of mear fertrouwensservices leveret, mei of sûnder oare juridyske entiteiten of bedriuwen. Lykas de namme fan 'e Wtt al oanjout, binne trustkantoaren ûnder foarbehâld fan tafersjoch. De tafersjochhâldende autoriteit is de Nederlânske Sintrale Bank. Sûnder fergunning fan 'e Nederlânske Sintrale Bank binne trustburo's net tastien te betsjinjen fanút in kantoar yn Nederlân. De Wtt omfettet ûnder oare ûnderwerpen de definysje fan in trustburo en de easken dy't trustkantoren yn Nederlân moatte foldwaan om in fergunning te krijen. De Wtt klassifiseart fiif kategoryen fertrouwenstsjinsten. Organisaasjes dy't dizze tsjinsten leverje, wurde definieare as in trustburo en fereaskje in fergunning neffens de Wtt. Dit giet oer de folgjende tsjinsten:
- in direkteur wêze as partner fan in juridyske persoan of bedriuw;
- it leverjen fan in adres as in postadres, tegearre mei it leverjen fan ekstra tsjinsten (leverjen fan domicile plus);
- gebrûk meitsje fan in conduitbedriuw foar it foardiel fan 'e klant;
- ferkeapje as bemiddelje by de ferkeap fan juridyske entiteiten;
- hanneljend as kurator.
De Nederlânske autoriteiten hawwe ferskate redenen foar it yntrodusearjen fan 'e Wtt. Foar de ynfiering fan 'e Wtt wie de fertrouwensektor net, of amper, yn kaart brocht, yn it bysûnder wat de grutte groep lytsere fertrouwenskantoaren oanbelanget. Troch tafersjoch yn te fieren koe in better sicht op 'e fertrouwensektor wurde berikt. De twadde reden foar de yntroduksje fan 'e Wtt is dat ynternasjonale organisaasjes, lykas de Task Force Financial Action, wiisden op in ferhege risiko foar fertrouwenskantoaren om belutsen te reitsjen by, ûnder oaren, wytwaskjen fan jild en fiskale ûntwiking. Neffens dizze organisaasjes wie d'r in yntegriteitsrisiko yn 'e trustsektor dy't behearskber wurde moast troch middel fan regeljouwing en tafersjoch. Dizze ynternasjonale ynstellingen hawwe ek maatregels oanrikkemandearre, ynklusyf it ken-jo-klant-prinsipe, dat him rjochtet op ûnkorribele bedriuwsfiering en wêr't fertrouwenskantoaren moatte witte mei wa't se saken dogge. Bedoeld is om te foarkommen dat saken wurde útfierd mei frauduleuze as kriminele partijen. De lêste reden foar de yntroduksje fan 'e Wtt is dat de selsregulaasje oangeande fertrouwenskantoaren yn Nederlân net beskôge waard as foldwaande. Net alle fertrouwenkantoaren wiene ûnder deselde regels, om't net alle kantoaren feriene wiene yn in tûke as profesjonele organisaasje. Boppedat ûntbruts in tafersjochhâldende autoriteit dy't soargje koe foar it hanthavenjen fan 'e regels. [1] De Wtt soarge derfoar dat dúdlike regeljouwing oangeande trustkantoaren waard oprjochte en dat de niisneamde problemen waarden oanpakt.
2. De definysje fan it oanbieden fan domicile plus tsjinst
Sûnt de yntroduksje fan 'e Wtt yn 2004 binne d'r regelmjittige wizigingen west oan dizze wet. Op 6 novimber 2018 naam de Nederlânske Senaat in nij amendemint oan foar de Wtt. Mei de nije Nederlânske Trustkantoarwet 2018 (Wtt 2018), dy't op 1 jannewaris 2019 fan krêft waard, binne de easken dy't oan kantoaren fan fertrouwen moatte strangere wurden en hat de tafersjochhâlder mear hanthaveningsmiddels beskikber. Dizze feroaring hat ûnder oaren it konsept fan 'bieden fan domisile plus' útwreide. Under de âlde Wtt waard de folgjende tsjinst beskôge as in trusttsjinst: it jaan fan in adres foar in juridyske entiteit yn kombinaasje mei it útfieren fan ekstra tsjinsten. Dit wurdt ek wol de foarsjenning fan domicile plus.
Alderearst is it wichtich om te begripen wat de foarsjenning fan domicilie krekt ynhâldt. Neffens de Wtt is de foarsjenning fan domicile it leverjen fan in postadres as in besiteadres, op bestelling as in juridyske entiteit, bedriuw of natuerlike persoan dy't net ta deselde groep heart as de provider fan it adres. As de entiteit dy't it adres leveret ekstra tsjinsten fiert neist dizze bepaling, sprekke wy fan 'e foarsjenning fan domicile plus. Mei-inoar wurde dizze aktiviteiten beskôge as in trusttsjinst neffens it Wtt. De folgjende ekstra tsjinsten wiene oandien ûnder it âlde Wtt:
- advys jaan of assistinsje jaan yn partikulier rjocht, mei útsûndering fan it útfieren fan ûntfangstaktiviteiten;
- it jaan fan belestingadvys of it fersoargjen fan belestingoanjefte en besibbe tsjinsten;
- aktiviteiten útfiere yn ferbân mei de tarieding, beoardieling of kontrôle fan 'e jierrekken en it hâlden en dragen fan administraasjes;
- in direkteur rekrutearje foar in juridyske entiteit of bedriuw;
- oare ekstra aktiviteiten dy't wurde oanwiisd mei algemiene bestjoerlike opdracht.
De foarsjenning fan domicile tegearre mei it útfieren fan ien fan 'e hjirboppe oanfoljende tsjinsten wurdt beskôge as in trusttsjinst ûnder it âlde Wtt. Organisaasjes dy't dizze kombinaasje fan tsjinsten leverje moatte in fergunning hawwe neffens de Wtt.
Under it Wtt 2018 binne de ekstra tsjinsten wat oanpast. It giet no om de folgjende aktiviteiten:
- juridysk advys jaan of assistinsje jaan, mei útsûndering fan it útfieren fan ûntfangstaktiviteiten;
- it fersoargjen fan belestingferklaringen en relatearre tsjinsten;
- aktiviteiten útfiere yn ferbân mei de tarieding, beoardieling of kontrôle fan 'e jierrekken en it hâlden en dragen fan administraasjes;
- in direkteur rekrutearje foar in juridyske entiteit of bedriuw;
- oare ekstra aktiviteiten dy't wurde oanwiisd mei algemiene bestjoerlike opdracht.
It is dúdlik dat de ekstra tsjinsten ûnder it Wtt 2018 net folle ôfwike fan 'e ekstra tsjinsten ûnder it âlde Wtt. De definysje fan advys jaan ûnder it earste punt is in bytsje útwreide en de levering fan belestingadvys wurdt út 'e definysje helle, mar oars giet it om hast deselde ekstra tsjinsten.
Dochs, as it Wtt 2018 wurdt fergelike mei it âlde Wtt, kin in grutte feroaring oangeande it oanbod fan domicile plus wurde sjoen. Neffens artikel 3, lid 4, sub b Wtt 2018, is it ferbean aktiviteiten út te fieren sûnder fergunning op basis fan dizze wet, dy't rjochte binne op sawol it leverjen fan in postadres as in besykadres lykas neamd yn seksje b fan 'e definysje fan fertrouwenstsjinsten, en by it útfieren fan oanfoljende tsjinsten lykas bedoeld yn dat diel, foar it foardiel fan ien en deselde natuerlike persoan, juridyske entiteit of bedriuw.[2]
Dit ferbod ûntstie om't de foarsjenning fan domisily en it útfieren fan ekstra tsjinsten faak binne skieden yn 'e praktyk, wat betsjut dat dizze tsjinsten net wurde fierd troch deselde partij. Ynstee docht ien partij bygelyks de oanfoljende tsjinsten út en bringt de klant dan yn kontakt mei in oare partij dy't domicile leveret. Sûnt it útfieren fan oanfoljende tsjinsten en it oanbieden fan domicile wurde net troch deselde partij fierd, sprekke wy yn prinsipe net fan in trusttsjinst neffens de âlde Wtt. Troch dizze tsjinsten te skieden is d'r ek gjin fergunning nedich neffens de âlde Wtt en wurdt de ferplichting om dizze fergunning te krijen, sa foarkommen. Om dizze skieding fan trustdiensten yn 'e takomst te foarkommen, is in ferbod opnommen yn artikel 3, paragraaf 4, sub b Wtt 2018.
3. Praktyske gefolgen fan it ferbod op it skieden fan fertrouwenstsjinsten
Neffens de âlde Wtt, falle de aktiviteiten fan tsjinstferlieners dy't de foarsjenning fan domicile skiede en it útfieren fan oanfoljende aktiviteiten, en hawwe dizze tsjinsten útfierd troch ferskate partijen, net ûnder de definysje fan in trusttsjinst. Mei it ferbod fan artikel 3, paragraaf 4, sub b Wtt 2018, is it lykwols ek ferbean foar partijen dy't trustdiensten skiede om sokke aktiviteiten út te fieren sûnder fergunning. Dit hâldt yn dat partijen dy't har aktiviteiten op dizze manier wolle trochgean, in fergunning fereaskje en dêrom ek ûnder tafersjoch fan 'e Nederlânske Nasjonale Bank falle.
It ferbod hâldt yn dat tsjinstferlieners in fertrouwensjinst leverje neffens it Wtt 2018 as se aktiviteiten útfiere dy't rjochte binne op sawol it leverjen fan domicile as op it útfieren fan ekstra tsjinsten. In tsjinstferliener is dêrom net tastien ekstra tsjinsten út te fieren en syn kliïnt dêrnei yn kontakt te bringen mei in oare partij dy't domicile leveret, sûnder in fergunning te hawwen neffens de Wtt. Fierder is in tsjinstferliener net tastien om as intermediêr op te treden troch in kliïnt yn kontakt te bringen mei ferskate partijen dy't domisilie kinne leverje en ekstra tsjinsten útfiere, sûnder fergunning.[3] Dit is sels it gefal as dizze tuskenpersoan gjin domisile sels leveret, noch ekstra tsjinsten útfiert.
4. Kliïnten ferwize nei spesifike providers fan domicilie
Yn 'e praktyk binne d'r faaks partijen dy't ekstra tsjinsten útfiere en de kliïnt dêrnei ferwize nei in spesifike leveransier fan domicile. Yn ruil foar dizze ferwizing betellet de provider fan domicile faak in kommisje oan 'e partij dy't de klant ferwiist. Neffens it Wtt 2018 is it lykwols net langer tastien dat tsjinstferlieners gearwurkje en har tsjinsten bewust skiede om de Wtt te foarkommen. As in organisaasje ekstra tsjinsten docht foar kliïnten, is it net tastien dizze kliïnten te ferwizen nei spesifike providers fan domicilie. Dit ympliseart nammentlik dat der in gearwurking is tusken partijen dy't rjochte is op it foarkommen fan de Wtt. Boppedat, as in kommisje wurdt ûntfongen foar trochferwizings, is it blykber dat d'r in gearwurking is tusken partijen wêryn trustdiensten wurde skieden.
It relevante artikel út 'e Wtt sprekt oer it útfieren fan aktiviteiten rjochte op sawol it leverjen fan in postadres as in besykadres en by it útfieren fan ekstra tsjinsten. It memorandum fan amendemint ferwiist nei de klant yn kontakt bringe mei ferskate partijen. [4] De Wtt 2018 is in nije wet, dus op dit stuit binne d'r gjin rjochterlike beslissingen oangeande dizze wet. Fierder besprutsen relevante literatuer allinich de feroaringen dy't dizze wet ynhâldt. Dit betsjut dat, op dit stuit, it noch net dúdlik is hoe't de wet yn 'e praktyk krekt sil wurkje. As resultaat wite wy op dit stuit net hokker aksjes krekt falle binnen de definysjes fan 'rjochte op' en 'yn kontakt bringe mei'. It is dêrom op it stuit net mooglik om te sizzen hokker aksjes krekt falle ûnder it ferbod fan artikel 3, paragraaf 4, sub b Wtt 2018. It is lykwols wis dat dit in glide skaal is. It ferwize nei spesifike oanbieders fan domisile en it ûntfangen fan in kommisje foar dizze trochferwizings wurdt beskôge as kliïnten yn kontakt bringe mei in leveransier fan domisile. De oanbefelling fan spesifike oanbieders fan domisile wêrmei't men goede ûnderfiningen hat, makket in risiko, hoewol de kliïnt yn prinsipe net direkt wurdt ferwiisd nei in leveransier fan domisile. Yn dit gefal wurdt lykwols in spesifike leveransier fan domisile neamd dy't de kliïnt kin kontakt opnimme mei. D'r is in goede kâns dat dit wurdt sjoen as 'de klant yn kontakt bringe' mei in leveransier fan domisile. Ommers, yn dit gefal hoecht de kliïnt sels gjin muoite te dwaan om in leveransier fan domisile te finen. It is noch de fraach oft wy sprekke fan 'de kliïnt yn kontakt bringe' as in kliïnt wurdt ferwiisd nei in ynfolle Google-sykpagina. Dit komt om't hjirby gjin spesifike leveransier fan domisile wurdt oanrikkemandearre, mar de ynstelling leveret wol nammen fan oanbieders fan domisile oan de kliïnt. Om dúdlik te meitsjen hokker aksjes krekt binnen it gebiet fan it ferbod falle, sil de juridyske foarsjenning yn 'e rjochtsrjocht fierder moatte wurde ûntwikkele.
5. Konklúzje
It is dúdlik dat it Wtt 2018 grutte gefolgen hawwe kin foar partijen dy't ekstra tsjinsten útfiere en tagelyk har kliïnten ferwize nei in oare partij dy't domisilie kin leverje. Under it âlde Wtt foelen dizze ynstellingen net yn 't ramt fan' e Wtt en hawwe se neffens de Wtt dus gjin fergunning nedich. Sûnt it Wtt 2018 lykwols yn wurking is, is d'r in ferbod op 'e saneamde skieding fan fertrouwenstsjinsten. Fanôf no falle ynstellingen dy't aktiviteiten útfiere dy't har rjochtsje op sawol de foarsjenning fan domicile as op it útfieren fan ekstra tsjinsten, falle binnen it ramt fan 'e Wtt en moatte in fergunning krije neffens dizze wet. Yn 'e praktyk binne d'r in soad organisaasjes dy't ekstra tsjinsten útfiere en har kliïnten dan ferwize nei in leveransier fan domicile. Foar elke klant dy't se ferwize, krije se in opdracht fan 'e provider fan domicilie. Sûnt de Wtt 2018 yn wurking kaam, is it net langer tastien foar tsjinstferlieners om gear te wurkjen en de tsjinsten bewust te skieden om de Wtt te foarkommen. Organisaasjes dy't wurkje op dizze basis, moatte dêrom in krityske blik dwaan op har aktiviteiten. Dizze organisaasjes hawwe twa opsjes: se oanpasse har aktiviteiten, of se falle binnen it ramt fan 'e Wtt en hawwe dêrom in fergunning nedich en binne ûnder foarbehâld fan tafersjoch fan' e Nederlânske Sintrale Bank.
Kontakt
As jo fragen of opmerkings hawwe nei it lêzen fan dit artikel, nim dan gerêst kontakt op mei mr. Maxim Hodak, advokaat by Law & More fia maxim.hodak@lawandmore.nl, as mr. Tom Meevis, advokaat by Law & More fia tom.meevis@lawandmore.nl, of skilje +31 (0) 40-3690680.
[1] K. Frielink, Toezicht Trustkantoren yn Nederlân, Deventer: Wolters Kluwer Nederland 2004.
[2] Kamerstukken II 2017/18, 34 910, 7 (Nota van Wijziging).
[3] Kamerstukken II 2017/18, 34 910, 7 (Nota van Wijziging).
[4] Kamerstukken II 2017/18, 34 910, 7 (Nota van Wijziging).